Dit onderdeel van de site bevat informatie die wèl met de Tweede Wereldoorlog in Nederland te maken heeft, maar niet direct met Zeeland. Ik vind het de moeite waard deze informatie in tekst en beeld toch aan de site toe te voegen, omdat ze van aanvullende waarde zijn.

Gek en Wijs tijdens Seyss
Een terugblik op foute en goede Nederlanders in een uitgave van Kompas, 1945
Blader door deze bijzondere observaties.

Ben Ali Libi

Een gedicht van Willem Wilmink

KAART MILITAIR ERFGOED.

De Indicatieve Kaart Militair Erfgoed (IKME) geeft voor Nederland een landelijk overzicht op een kleine schaal van de (verwachte) ligging van resten van ondergronds en bovengronds militair erfgoed. In de huidige versie (IKME1.0) is de tijdlaag Tweede Wereldoorlog ingevuld. Het is de intentie om de kaart met nieuwe informatie en meer tijdlagen aan te vullen, van de Romeinse Tijd tot en met de Koude Oorlog.

Toelichting bij de kaartlaag WO2:

rood = linies                 

paars = slagvelden

groen = vliegvelden

Verder zijn door middel van pictogrammen aangegeven: radar/radiopeilstations en forten

Atlantikwall op Goeree-Overflakkee
Het eiland Goeree-Overflakkee was strategisch van ondergeschikt belang. Er waren geen belangrijke industrieën of havens, ook in het achterland waren geen belangrijke militaire doelen. Toch had ook Goeree haar rol in de verdediging. Om verdedigingwerken en stellingen aan te leggen, maakten de Duitse troepen gebruik van de eerste natuurlijke barrière vanaf het strand; de duinstrook en de dijken rondom het eiland. Van de oostzijde (Stellendam) tot aan de westzijde (De Punt) was Goeree dan ook langs de kuststrook uitgebouwd met in functie en grootte uiteenlopende stellingen.
In tegenstelling tot wat de naam Atlantikwall wellicht doet vermoeden, werd de kuststrook niet aan één stuk volgebouwd met bunkers. De verdediging van het eiland werd gevoerd vanuit de eerder genoemde Stützpunkten en Widerstandsnester. In totaal waren er aan het eind van de oorlog 41 Widerstandsnester en 3 Stützpunkten aangelegd. De Widerstandsnester op Goeree waren in Arabische cijfers genummerd van W.N. 201 tot 239, de Stützpunkten hadden Romeinse cijfers en waren genummerd van XXXI tot en met XXXIII. Het verschil tussen deze twee benamingen wordt bepaald door de grootte en sterkte van de stelling. In de regel had een Widerstandsnest een minder groot oppervlakte en waren er slechts één of enkele zwaar betonnen bunkers (Ständiger Ausbau bunkers) gebouwd. In een Stützpunkt waren vaak meerdere Ständiger Ausbau bunkers gebouwd. De Stützpunkten in een bepaald gebied konden organisatorisch worden samengetrokken tot een Stützpunktgruppe (Stp.Gr.). Dit hield in dat de stellingen in dit gebied onder het bevel stonden van één commandant. Uiteindelijk zijn er op Goeree ruim 300 grote en kleine bunkers gebouwd.
De drie Stützpunkte op Goeree bestonden uit geschutsbatterijen van de landmacht en hadden als doel een geallieerde invasiemacht al op zee uit te schakelen en de doorgang tussen Goeree en Voorne, het Haringvliet, af te sluiten. De Widerstandsnester werden hoofdzakelijk bemand door de landmacht en hadden voornamelijk de functie van infanteriesteunpunt; zij dienden de geallieerde landingsvoertuigen op het strand te vernietigen. Een aantal infanteriestellingen aan de oostzijde van Stellendam vormden de verdedigingslinie aan de landzijde, oftewel het eerder genoemde Landfront. Verder lagen er enkele Widerstandsnester verspreid over de kop van Goeree met de functie van hoofdkwartier. Een stelling met een ondersteunende functie was het hospitaalcomplex aan de Hofdijkseweg te Ouddorp. Bij de vuurtoren werd in een steunpunt van de marine een kustradar en luchtafweer geplaatst. Tenslotte waren er een aantal niet bemande schijnstellingen verspreid over het eiland, aangelegd met als doel het vijandelijke vuur te versplinteren.
Bron: wo2GO.nl

"Het was haast een dagelijks ritueel dat er vliegtuigen aan de hemel boven Goeree-Overflakkee verschenen tijdens de Tweede Wereldoorlog." Ons eiland lag namelijk vaak op de route van de geallieerde toestellen richting Duitsland om daar hun dodelijke last af te gooien. Op deze zonnige dag in de eerste week van mei was er echter iets anders aan de hand... "In plaats van hoog in de lucht, kwamen de grote viermotorige bommenwerpers nu laag over en bovendien waren het nu niet alleen de Amerikaanse toestellen die overdag vlogen. Ook de Lancasters van de Engelse en Australische luchtmacht zagen het Zuid-Hollandse eiland nu eens bij daglicht! Wat was er aan de hand?!"
Dit  ziet u in het filmpje dat stichting WO2GO heeft samengesteld over de voedseldroppings die deel uitmaakte van de zogenaamde Operatie Manna en Chowhound. Het meest bijzondere hieraan is dat het filmpje bijna vijf minuten beeldmateriaal bevat van Dirksland. Ongetwijfeld het enige beeldmateriaal dat bestaat van Goeree-Overflakkee tijdens de Tweede Wereldoorlog…

Online tentoonstelling: Nederlandse krijgsgevangenen in Duitsland
Over het thema Nederlandse militairen in Duitse krijgsgevangenschap bestaat veel onduidelijkheid. Zo zijn er verschillende groepen Nederlandse krijgsgevangenen te onderkennen en bestonden er onderlinge grote verschillen in de dagelijkse omstandigheden in krijgsgevangenschap. Bovendien heeft de literatuur, waarin spannende ontsnappingsverhalen domineerden, het beeld over dit thema lange tijd bepaald. Deze beeldvorming is eenzijdig en onvolledig. De werkelijkheid zag er complexer uit. (Reserve-) officieren mochten volgens de Conventie van Geneve geen gedwongen arbeid verrichten. Zij doodden dan ook vaak de tijd met tekenen, voetballen en cabaret.
Voor het gros van de krijgsgevangenen, de ‘groep van ‘43’ bestaande uit hoofdzakelijk onderofficieren en manschappen was er geen tijd voor verveling. Zij werden gedwongen tewerk gesteld en waren daarbij vaak getuige van bombardementen of het slachtoffer van mishandelingen in de zogeheten Arbeitskommando’s. Tientallen Nederlandse militairen kwamen hierbij om het leven. Toen de Nederlandse krijgsgevangenen in mei en juni 1945 naar Nederland terugkeerden, viel hen vervolgens een koele ontvangst ten deel. Het oordeel was dat terwijl Nederland zuchtte onder de terreur van de bezetter en talloze jongemannen in het verzet hun leven hadden gegeven, ons roemvolle leger haar tijd lijdelijk had uitgezeten in Duitsland.

Bekijk hier deze tentoonstelling met de specifieke verhalen van 3 krijgsgevangenen.

Fokker C5: de enig overgeblevene uit 1940	Junker J52, ook wel tante JU genoemd	Ingezet bij parachutistendroppings mei 1940

 (opnamen uit Aviodrome, Lelystad)

COLOFON:

Technische ondersteuning: Berend van der Weide en Ian Zwanepol

Website gestart augustus 2014

Eigenaar/webmaster: Ko Allewijn

Mail: jacq AT oorlogzeeland.nl